هرگز نخواب کوروش
دارا جهان ندارد ، سارا زبان ندارد
رستم در این هیاهو گرز گران ندارد
روز وداع خورشید ، زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان نقش جهان ندارد
به نام پارس دریا نامی دگر نهادند
گویی که آرش ما تیرو کمان ندارد
دزدان سرزمینت بر بیستون نویسند
اینجا خدا ندارد !
هر گز نخواب کوروش ، ای مهر آریایی
بی نام تو وطن نیز نام و نشان ندارد
از این خاک پهناور رنگ رنگ
همین چند سنگ
در آرامگاهی پر از سادگی
نماد بزرگی و آزادگی
زنام بلندش به جا مانده است
از ان روزگار
که در یاد تاریخ شد ماندگار
به دوران شاهان آتش فروز
همه کینه توز
ستمکاره.خودکامه.بیداد
چپاول گر بی خرد .بی هنر
همه مردمان را به فرمان جنگ
کشیدند در خون تیر خدنگ
همه خسته از جنک مرگ و ستیز
همه جان به لب
همه پا به گل مانده یا در گریز
به ناگه درخشید خورشید پاک
به روی زمین ز کین سینه چاک
شد آرامش آشتی بر قرار
به یاری مردی ز انشان و پارس
همان شهریار
همان نیک چهر یگانه پرست
به آیین نیکی بدی را شکست
همه بند ها را از پا گشود
همه گرد ها را از دلها زدود
چنان مهر تابید بر هر کسی
ز هر رنگ و کیش و نژادی که بود
درآن پهنه ی زیر فرمان او
همه در پناه درفشی بلند
همه سر افراز
همه مست آسایش بی گزند
چنین است از آن زمان تا هنوز
گر این خاک برجاست از نام اوست
همین خاک اندک.همین چند سنگ
به پاسش نگهبان آرام اوست
بر آرامگاه چنین دادگر
چنین مهر گستر. چنین با هنر
به تایید تاریخ دیرین ما
به دیرینه ما ایران چون پدر
وبنیان گذار حقوق بشر
دگر پور کوروش تو رشکی مبر